همایش طلیعه حضور ویژه طلاب ورودی سال تحصیلی 95-94 حوزه علمیه خواهران استان تهران

روز سه شنبه 6 بهمن 1394 ، همایش طلیعه حضور ویژه خواهران طلبه استان تهران در مصلی امام خمینی(ره) برگزار گردید.

در این مراسم که حدود ساعت 9 صبح آغاز شد، بعد از تلاوت قرآن کریم، حجت‌الاسلام آقامیری مدیر حوزه علمیه خواهران استان تهران، ایراد سخن نموده، ضمن عرض خیر مقدم به خواهران طلبه، پیرامون سه موضوع مهم ازدواج، نشاط جوانی و غنیمت دانستن زمان صحبت نمودند. ایشان هدف از آمدن به حوزه های علمیه را آراستن طلاب به دروس علوم قرآنی دانستند و بر مراقبت از عدم اتلاف وقت و تحصیل با اخلاق در حوزه تأکید کردند. همچنین در خصوص اهمیت تزکیه، فرمودند: طلاب بهترین راه را برای آراستن خود به علم انتخاب کردند. شما طلاب که در ابتدای جوانی قرار دارید شایسته است برنامه زندگی خود را به گونه‌ای طراحی کنید که وقت خود را از دست ندهید که در نهایت دچار خسران شوید، عمر سرمایه‌ بزرگ الهی است که اگر تجارت سودمندی با آن نشود انسان دچار ضرر می‌شود. سپس در مورد اخلاق طلاب و اهمیت تشکیل خانواده، اظهار داشتند: طلاب در برخورد با اعضای خانواده و جامعه باید خوش‌اخلاقی را به نحو احسن رعایت کنند. تحصیل علوم دینی بسیار امر خوبی است اما آنچه مهم‌تر است تشکیل خانواده است که باید طلاب به آن توجه خاص داشته باشند.

دیگر سخنران همایش، آیت الله رشاد رئیس شورای عالی مدیریت حوزه های استان تهران و رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی بودند که با قرائت آیه 21 سوره ی روم خطاب به طلاب جدید الورود فرمودند: به اردوگاه نورانی حضرت حجت (ارواحنا له الفداء) خوش آمدید. امیدوارم این طلیعه¬ی حضور به طلیعه¬ی ظهور بپیوندد. سپس به وجود تفاوت ظریفی میان حضور برادران و حضور خواهران در اردوگاه حضرت حجت(عج) یعنی حوزه¬ اشاره نموده و فرمودند: هرچند هر دو دسته اشتراک مقصد دارند، و مقصد سربازی حضرت است و همگی سربازان آن بزرگوار می¬شوند، اما تفاوت کارکردی ظریفی بین این دو حضور هست. برادران حضور پیدا می‌کنند که تنها سرباز آن حضرت شده باشند؛ اما خواهران در این اردوگاه حضور می‌یابند که علاوه بر سربازی، سربازپروران صالحی برای آن بزرگوار باشند. اگر رسالت اصلی کسب کمال برای تربیت سرباز طراز است، قهراً خودْ باید سرباز طراز و سربازپرور طراز بار ببایند؛ این رسالت رسمی و غایت قصوای طلبگی خواهران است، و زنهار و مباد که در میانه¬ی راه، مقصد گم شود. ایشان در ادامه سخن به طرح سوالی با این مضمون پرداختند که در حوزه‌ی حقوق و اخلاق عرصه¬ی خانواده زن و مرد چه نسبتی با هم دارند؟ و در پاسخ به این سوال فرمودند: دنیا این پرسش را غلط طرح می‌کند و پاسخ غلط نیز به این پرسش غلط می‌دهد. اینکه زن و مرد را بسنجیم بر این مبنا که کدام برتر و کدام فروتر هستند، پرسش غلطی است. به همین جهت هر پاسخی به این پرسش و با تحفظ بر آن و درست‌انگاشتن اصل پرسش، ارائه شود بی¬گمان غلط است. پرسش درست در این خصوص آن است که: «زن و مرد چه نسبتی با هم دارند؟» و پاسخ صحیح آن است که این دو عنصر نسبت مکمل به هم دارند و هریک بدون دیگری ناقص است و هر دو با هم (آنگاه که کامل باشند) ثمربخش هستند و ثمر آن نیز تربیت انسان کامل است؛ اما هریک در فرایند تربیت انسان کامل نقش الهی و تکوینی خاص خویش را دارند. هیچ‌یک نمی‌تواند کار دیگری را انجام بدهد. سپس ایشان به تبیین نقش هر یک پرداخته و ضمن تفسیر آیه 21 سوره روم فرمودند: “براساس فرهنگ وحی که تاریخ عینی اولیاء الهی نیز آن را تایید می¬کند: زن مربی و مرد مدیر است؛ مرد رهبر است، و زن رهبرپرور است. نفس زن و مرد یکی است. با این وصف دیگر این پرسش جایی ندارد که زن برتر است یا مرد. نفس یکی است ولی نقش متفاوت است؛ زن مایه‌ی سکون و ثبات حیات شما خواهد بود. بین شما دو رکن و دو پیوند نهاد، پیوند مودت (عشق) و رحمت (گذشت) اولی موجب پیدایش پیمان ازدواج و دومی موجب دوام و پایایی این نهاد می‌شود. بشریت به قرار نمی‌رسید اگر خدا زن نمی‌آفرید. آنگاه به دلالت های تاریخ انبیا اشاره نمودند که : آدم بدون حوا ناقص و ابتر بود. پیامبر اسلام بی زهرا(س) ابتر بود، ابراهیم بدون هاجر، بی‌ اسماعیل است . باید در کنار موسی و پیش از موسی مادری آفریده شده باشد و دامنی آماده شده باشد و مستعد پروردن استعدادهای شگفت و شگرف و لایزال الهی در فرزندی باشد. در آن دامن است که استعدادهای این فرزند پرورده می‌شود تا موسی بشود و فرعون را به زیر بکشد. در کنار عیسی هم باید مریمی باشد، اما اگر پدری نبود باکی نیست. در آن روزگار که یک مرد که شایستگی پدری یک پیامبر الهی را داشته باشد وجود ندارد، اگر مریمی به عنوان مادر هست باکی نیست، چون در دامن او پیامبر خدا پرورده می‌شود. چون مریم هست عیسی هست. اول مؤمن به پیامبر یک زن است؛ اول شهید نهضت نبوی یک زن است؛ اول مهاجر هجرت که اساس تحولات آن روزگار از جاهلیت به مدنیت اسلامی است باز هم یک زن است و در کنار تو خدیجه باید باشد، زهرا هم باید باشد. زهرا(س) نباشد تو تنهایی. اینجا عرض می‌کنم که هرگز نام مبارک حضرت خدیجه را بی‌آنکه بر ایشان درود بفرستید به زبان نیاورید. انسان بسیار بزرگی است.
در کنار امیرالمؤمنین (ع) فاطمه بود. هرچند مدت زمان‌ دفاع حضرت زهرا از ولایت کوتاه بود، ولی این دوره¬ی کوتاه تاریخی شد، چون کارکرد و کارایی این مدت کم به اندازه¬ی یک تاریخ بود اگر حسنین (سلام‌الله علیهما) هستند و زینب (سلام‌الله علیها) هم هست، هم کنار تشت خونین پاره‌های جگر حضرت مجتبی (ع) حاضر و حامی بود، هم تا کنار تشت راس بریده¬ی حضرت سیدالشهدا (ع) حاضر و حامی امام بود.
در ادامه ایشان به طرح پرسش دیگری (به تعبیر خودشان ذهن آزار) پرداختند که چرا یک مرد وارد بازار کار می‌شود، مدیر و تاجر و سیاستمدار و یا استاد دانشگاه می‌شود و منشأ آثار چشمگیری می‌شود؛ بعد زن باید در خانه حبس و مشغول بچه‌داری باشد؟ آیا این دو جایگاه قابل مقایسه هستند؟ سپس در جواب فرمودند: این سؤال غلط است و هر جوابی که به سؤالی غلط داده شود، قطعاً غلط خواهد بود. باید سؤال را درست طرح کرد تا به جواب درست برسیم. اصلاً مگر نقش زن خانه‌داری است؟ نقش اصلی زن فرزندپروری است؛ در فقه ما زن وظیفه‌ی خانه‌داری ندارد. مسئله‌ی اصلی فرزندپروری است، فرزندانی که امام بشوند. امام اگر امام شود فقط خودش هست و خودش، یکی است، اما مادر اگر دو یا سه یا چهار فرزند آورد می¬تواند در دامان تربیتش دو، سه، چهار امام(معصوم یا غیرمعصوم) تربیت کند؛ حسنین بپرورد، یازده معصوم از دامان عصمت او ظهور کنند.
سپس ایشان اظهار داشتند که تاسیس حوزه‌های علمیه خواهران از بزرگ‌ترین مواهب انقلاب با برکت ما است و حوزه‌های علمیه‌ی خواهران را نباید با حوزه‌های علمیه‌ی برادران قیاس کرد، چنان‌که زن را با مرد نباید قیاس کرد؛ روزی در تاریخ غرب گفت زن مساوی و عین مرد است اما به تعبیر استاد بزرگوار مرحوم علامه شهید مطهری تساوی بین زن و مرد نیست بلکه تشابه بین زن و مرد است؛ یعنی همان‌گونه که مردها حقوقی دارند و باید به آن دست پیدا کنند، زنان هم حقوقی دارند که باید به آن دست پیدا کنند؛ هریک به حقوق خودشان و نه این به حقوق آن، و آن به حقوق این. رادیکال فمنیسم خطای بزرگی کرد. زن را مردانگاشتن، یعنی ضمنی و بلکه صریحاً اعتراف‌کردن که زن بودن ارزش نیست، بلکه زن آن‌گاه که مرد شد ارزشمند می‌شود. خود زن بذاتها ارزش ندارد و باید مرد شود تا ارزشمند شود. غرب این خطا را کرد و زن و مرد را یکسان کرد، ما این خطا را نکنیم. خواهران باید به کیفیت و غایتی در حوزه‌های علمیه حضور پیدا کنند که آن غایت فراچنگ آید. ما در تاریخ بلند عهد غیبت یک چیز برای ظهور کم داریم و می‌خواهیم با تاسیس و توسعه¬ی حوزه¬های علمیه¬ی خواهران همان کسری را مرتفع کنیم. و آن این که ما نیازمند سیصدوسیزده سردار صالح یا صحابی شایسته یکجا و «هم‌زمان» هستیم و نقش منحصربه‌فرد تاریخی که خواهران حضوریافته در اردوگاه حضرت حجت (عج) برعهده دارند این است. نقشی که مطابق مشیت تکوینی و تمشیت تشریعی الهی است بر ذمه¬ی مادران صالح طراز نهاده است. اگر چنین نشود به نظر من حوزه‌های علمیه‌ی خواهران فلسفه‌ی خود را از دست داده است، و نه حوزه‌های علمیه که خلقت زن فلسفه‌ی خویش را از دست داده است. فلسفه و غایت قصوای خلقت زن، تربیت مردان مرد است که موجب قرار و سکون بشریت می‌شوند و البته دست یابی به چنین مقصد متعالی، جز به امداد الهی و دستگیری صاحب اصلی حوزه ها ارواحنا فداه، میسور نخواهد شد.

در آخر حجت الاسلام والمسلمین دکتر محسن قمی معاون محترم بین‌الملل دفتر مقام معظم رهبری فرمودند: خداوند متعال انسان ها را برابر آفرید، اما سه معیار کسب علم، تقوی و جامعه سازی سبب برتری انسان‌ها است سپس به بیان ابعاد مختلف تربیتی فرزندان، یعنی ابعاد جسمانی، عاطفی، عقلانی و به ویژه بعد معنوی پرداختند و با اظهار اینکه بشریت معاصر از پوچی رنج می‌برد، به نقش مهم بعد معنوی در تربیت اشاره کردند. همچنین فرمودند : ما علاوه بر علم و خودسازی وظیفه جامعه سازی را داریم. بشر امروزی به سوی هر کسی که بتواند دردهای او را درمان کند دست نیاز دراز کرده است. امروز چرا نامه مقام معظم رهبری به جوانان اروپایی و آمریکایی در این کشورها با استقبال روبرو می شود چون ایشان دست روی همین نقاط درد گذاشته است، یعنی موضوع زوال تمدن غرب است. وی در ادامه سخنان خود به بانوان حوزوی توصیه کرد: برای خود رسالت جهانی قایل باشید ضمن اینکه درس خواندن را در درجه اول اهمیت قرار می دهید به مسایل خانوادگی نیز بی توجه نباشید. نقش زنان در خانواده نقش بسیار مهمی است. از هم اکنون خود را برای رسالت های مهم در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی آماده کنید. ایشان در ادامه با اشاره به ضرورت یادگیری زبان های خارجی برای طلاب تصریح کرد: طلاب باید زبان عربی را مانند زبان مادری بیاموزند. زبان عربی را یاد بگیرید البته نه زبان فصیح بلکه عربی محاوره ای برای اینکه بتوانید با مردم کوچه و بازار صحبت کنید. توصیه رهبری همواره این بوده است که در کنار همه این مسایل به بصیرت سیاسی خود بیفزایید. شرایط را خوب تحلیل کنید؛ گاهی عدم درک صحیح از آنچه در اطراف ما می گذرد آسیب هایی به ما می رساند که سالهای سال باید برای جبران آن هزینه کرد.

در پايان جلسه خواهران طلبه از نمايشگاه كتاب برگزار شده در سالن مصلي بازديد كردند و همایش پیش از نماز ظهر به پایان رسید.