صحیفه سجادیه
30 آذر 1391 توسط کاظمی
دعای آن حضرت به وقت بیماری یا روی آوردن اندوه و بلا
بار خدایا، تو را سپاس ببر نعمت تندرستی بدن که هماوره و پیوسته از آن برخوردار بوده ام، و سپاس تو را بر آن بیماری که در جسمم پدید آورده ای، ای خدای من نمیدانم که کدام یک ازاین دو حال برای شکر به درگاهت سزاوارتر است، و کدام یک از این دو وقت حمد تو را شایسته تر؟ آیا زمان سلامت که روزی های پاکیزه ات را بر من گوارا ساخته ای، و به سبب آن برای به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیده ای،و به سبب آن تندرستی به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم، یا به هنگام بیماری که مرا به آن پاک می سایز، و نعمت هائی که به من تحفه داده ای،تا گناهانی را که از آن گرانبار شده ام تخفیف دهی، و مرا از سیئاتی که در آن فرو رفته ام پاک نمایی، و آگاهیم دهی که پلیدی گناه را به توبه از دل بشویم، و با یادآوری نعمت قدیم، گناه بزرگم را از پرونده ام محو نمایم، و در خلال این بیماری از جمله تحفه ها که به من عنایت می کنی این است که فرشتگان به حساب من اعمال پاکیزه ای نوشته اند که فکر آن به خاطری نگذشته، و بر زبانی نرفته، و هیچ یک از اعضاء در انجامش رنجی نبرده، بلکه این همه از باب تفضل و احسان تو بر من نوشته شده. بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست، و آنچه را برایم پسندیده ای در نظرم محبوب ساز، و تحمل آنچه را بر من وارد نموده ای آسان ساز، و مرا از آلودگی اعمال گذشته پاک کن، و شر اعمال گذشته ام را از من بزدای، و از لذت عافیت کامیابم فرما، و گوارایی تندرستی یرا به من بچشان، و لطفی کن که از بستر این مرض به سوی عفو و بخشایش تو راه خلاص یابم، و از این زمینگیری به گذشت تو انتقال یافته، و از این اندوه و گرفتاری به راحت تو خلاص یابم، و از این دشواری به فرج و گشایش تو سلامت یابم، که همانا تو بی استحقاق ما احسان روا می داری، و نعمت بی دریغ نثار می کنی، و بخشنده ای کریمی که عطایت را پایانی نیست، و دارای جلال و اکرامی.